در اصفهان دو خیابان با این نام وجود دارد. شاید جای بسی تامل داشته باشد که چرا در یک شهر، دو خیابان همنام قرار دارد که آن هم از ماجرای تاریخی و بی کفایتی مسئولین در سال 1309 حکایت می کند. اگر می خواهید این ماجراها را بدانید تا آخر این مقاله با ما همراه باشید...
کمال الدین اسماعیل که بود
كمال الدين اسمعيل بن جمادي الدين، مشهور به كمال الدين، فرزند محمد جمال الدين اصفهاني یکی از بزرگان زمان خوارزمیان و شاعر بود. کمال الدین شاعر قصیده سرای اصفهانی بود که در این شهر متولد شد و در قرن نهم می زیست. گفته اند که او یکی از پیروان سهروردی بوده است. کمال الدین ملقب به «خلاق المعاني» بود؛ چون به عقیده همگان در اشعار او معانی فراوانی نهفته بودند. دیوان او به نام خلاق المعانی، تالیف استاد حسین بحرالعلومی نیز منتشر شده است. مرگ این شاعر در زمان آخرین پادشاه خوارزمی و حمله مغول به ایران اتفاق افتاد. برخی از مفسرین می گویند که در حال عبادت به دست یکی از مغولان به قتل رسیده است؛ ولی عده ای دیگر جریان را طور دیگری روایت می کنند که کمال الدین در زمان حمله مغول به مدرسه پناه برده بود و چون حلقه اش در چاه افتاد، مغولان خونخوار گمان کردند که این شاعر گنجینه ای دارد که در این مدرسه مدفون کرده است و بعد او را آنقدر شکنجه دادند که جان از بدنش رخت بست. آرامگاه این شاعر در محله جویباره اصفهان واقع شده است.
علت نامگذاری خیابان کمال اسماعیل
بلوار شمالی زاینده رود بین سی و سه پل تا پل خواجو را به نام کمال اسماعیل نامگذاری کردند. در روزنامه اخگر سال 1309، گزارشی منتشر شد که از ساخت آرامگاهی برای این شاعر اصفهانی خبر می داد. بنا بود بزرگان آن زمان نام خیابان بین سی و سه پل و پل خواجو را به اسم این شاعر فقید بنامند و آن جا برایش آرامگاه جدیدی بسازند و استخوان های او را به این مکان انتقال دهند. حتی طاق نمایی نیز برای آرامگاه او ساختند؛ اما بنا به دلایل کاملا نامشخص، ساخت این بنا را رها کردند و هرگز استخوان های این شاعر اصفهانی را به این مکان نیاوردند؛ اما نام آن همچنان به نام خیابان کمال اصفهان برجای ماند؛ بدون اینکه این شاعر در آن جا آرمیده باشد.
خیابان کمال در کجا واقع شده
خیابانی که آرامگاه كمال الدين در آن قرار دارد، بر همین نام باقی ماند. از این اتفاق سال ها می گذرد و این شاعر قصیده سرای اصفهانی در همان خیابان قدیمی جویباره در انزوا خفته است.
